De Heren
Hieronder eerst twee groepsfoto's. één uit 1961 en één uit 1987 (heren èn dames).
Onder de foto's kunt doorklikken naar de namen en de vakken die ze gaven.
Maar die namen waren, zeker in 1961/64 niet zo belangrijk, heel veel van de leraren hadden bijnamen en die vindt u hier
En dan hebben we nog een hele set smeuiige anekdotes over onze docenten, klik hier
En dan tenslotte nog wat losse foto's, u vindt ze hier
Statiefoto's
Onderstaande foto van het docentencorps komt uit het gedenkboek van 1961.
Voorzover wij weten is niemand van de gefotgrafeerden meer in leven. Raymond Geusgens (nr 26 op de foto) is nog een paar keer op onze reünies geweest, maar helaas is hij op 18 september 2023 overleden.
- klik hier voor dezelfde foto in hogere resolutie, maar zonder nummers (opent in een nieuw venster)
- voor de lijst met namen klik hier
Als contrast: bijna 30 jaar later, het contrast: de Heren EN de Dames:
Dit is de laatste groepsfoto van de Veldeke leraren voor de fusie met Oud-Vroenhoven tot het Trichter College per 1-8-1987.
Hier leest u welke vakken ze gaven.
“Het lijkt wel of die leraren allemaal op vakantie gaan”, was een reactie, maar de werkelijkheid was wranger: vele jonge docenten hier op de foto verloren hun baan..
De namen op de foto uit 1961:
1 Witlox (oude talen) |
18 Postmes (biologie) |
34 Bakker (scheikunde) |
Bijnamen
Hierboven ziet u, keurig netjes, de officiële namen van de toenmalige docenten.
Maar het kostte menigeen vaak best wel moeite om hen bij de juiste naam te noemen want in het onderlinge verkeer gebruikte iedereen hun bijnamen. Dat leidde wel eens tot misverstanden. Een leerling vertelt: " Mijn moeder ging enigszins gespannen naar een ouderavond, 'eenvoudige' vrouw praat met heren van stand. In haar zenuwen zei ze tegen de wiskundeleraar: 'Meneer de Beer, waarom is wiskunde toch zo lastig voor mijn zoon?'. Hij glimlachte en zij kon er later hartelijk om lachen".
Een andere leraar vertelde eens dat hij op zoek was naar "meneer Pisters", hij bedoelde de amenuensis die doorgaand "de Pisser" genoemd werd.
Die bijnamen waren overigens ook in de lerarenkamer bekend. D'n Eul had de gewoonte zich voor te stellen als
"De Uil, bijgenaamd.." .. en dan zijn echte naam. Sommigen hadden meer dan één bijnaam en komen dus in het onderstaand overzicht meer dan één keer voor.
Hier komen ze.
Met opzet ZONDER de echte namen, denk er eerst maar eens over na.
En alleen als u het ECHT niet weet mag u hier klikken.
Herkomst |
Bijnaam |
Variatie op voor- of achternaam: |
|
Uiterlijk, gewoontes: |
|
Vakgebied: |
|
Stemgeluid: |
|
Diversen/ Herkomst onduidelijk: |
|
Speciale gevallen: |
|
Anekdotes
En dan zijn er natuurlijk heel veel herinneringen aan onze docenten.
In 50 jaar zijn ze in onze geheugens gefilterd, waardoor we zelfs de voor ons moeilijke leraren nu positief kunnen zien. En nu kunnen we onbekommerd om hen lachen want ze kunnen ons toch geen retenu meer geven…
* De heer (Gregor) Sips was niet alleen een goede en rustige wiskunde leraar, maar ook een geweldig toneelspeler. Geweldig was zijn rol in het schooltoneel in het stuk "Hamlet" van Shakespeare, waar de uitdrukking "wil je" zijn gevleugeld woord was. Hij hield wel van reuring en wilde ook wel eens een vuurtje wat aanstoken via Stroom Op waar hij, samen met pater Laetus de drijvende kracht van was.
* Een andere leraar wilde nog wel eens meppen, soms kreeg je nog een alternatief aangeboden (bv een stuk opzeggen), maar het kon ook al meteen raak zijn, bijvoorbeeld alleen maar omdat iemand een fout antwoord gaf. Het slachtoffer moest dan eerst zijn bril afzetten. Slaan deed hij overigens alleen in de lagere klassen, van de grotere jongens zou hij wel eens een klap terug kunnen krijgen.
* De Sina kreeg zijn naam omdat hij met zijn Hollandse accent de naam van dat land zo uitspraak. Ook de Sina liet je dus iets uit je hoofd leren. Toen ik een keer die eer de beurt kreeg, schreef ik het op en leverde het in. Ik deed alsof ik het niet begrepen had. Hij stuurde je steeds de hoek in met de woorden "Ga in de hoek staan, maar sit niet in me sakke".
* De Teikenpik had in zijn jeugd nog bij Ajax gevoetbald. Als je hem aan de praat wilde krijgen dan moest je daar over beginnen, de opkomst van het betaald voetbal vond hij maar niks.
* Dan was er Wassenberg, de fantastische leraar natuurkunde die zijn eigen methode geschreven had die glashelder was. Hij liet ons voor bijwerken 's avonds bij hem thuis komen, waar hij echte Chesterfields uitdeelde, de Amerikaanse sigaretten die hij denk ik importeerde want dat exclusieve merk was niet bij de sigarenboer te krijgen. Wij werkten daar bij hem op de Prins Bisschopsingel hard en geïnspireerd. Wassenberg zei na een proef waarin een kleurloos gas in een kolf werd geproduceerd, tegen een leerling: "Schud jij die even uit bij het raam, jongen, dan denken ze aan de overkant dat we gek zijn".
Een ander citaat: "Je moet vragen als je het niet begrijpt; al moet ik het 7 maal 70 keer uitleggen en iedereen roept 'het druipt langs de muren'", waarna hij na de derde keer al zenuwachtig werd en riep dat het zo genoeg was.
Wim Hochstenbach, (eindexamen gymnasium β in 1960) heeft Wassenberg vaker bezocht. Ieder bezoek werd opgevrolijkt door het geestesvocht van Bisquit, zijn huismerk cognac.
In september 1968 probeerde Wim weer een afspraak te maken, maar de heer Wassenberg was kort daarvoor op 51 jarige leeftijd overleden.
Amanuensis Bouvrie was bezig het Wassenbergscript te vernietigen. Gelukkig kreeg Wim toch nog de bijna complete versie (1200 bladzijden ). Hij heeft die laten digitaliseren, de complete tekst met een toelichting vindt u hier.
In oktober 1968 verscheen zijn necrologie in Stroom op.
* De Sik hield van schaken en bridgen, en dat was te merken:
"Het was maandag en de Sik had kennelijk de avond tevoren te vaak
verloren met bridgen: hij was weer eens niet te hebben. Ik weet nog
steeds niet waarom, was me van geen kwaad bewust, maar ik werd de klas
uit gestuurd. Dus toch ik netjes naar de Pie. Uiteraard wilde die weten
bij wie ik wat had uitgespookt en ik zei met een ongelukkig gezicht dat
ik dat heus niet wist en dat mijnheer Bakker me eruit gestuurd had. Hij
dacht een moment na, en vroeg toen welke dag is het vandaag, jongen.
Maandag mijnheer, zei ik. O, zei hij, ga de volgende les maar gewoon
weer op je plaats zitten. Géén retenue, géén strafregels, geen enkele
penitentie. Kennelijk kende de Pie zijn docenten.
Overigens: normaal gesproken kon ik het met de Sik best vinden. Hij was
in mijn ogen een goede docent. Prikte op de goede manier. Mij vroeg hij
nooit een sommetje: hij wist dat die voor mij geen enkel probleem waren.
Formules daarentegen vond ik een ellende, en die werden mij dan ook vaak
gevraagd. Bij mij falen was zijn reactie eerder een bemoedigend toe, ga
dat nou eens leren jong, dat dat er echt vervelend over deed.
"
Als onderdeel deel van de scheikundeles werd er ook likeur gestookt in de klas. Dat duurde dan een paar weken, maar daarna kregen we allemaal een reageerbuisje met inhoud. Heel toevallig moesten alle amenuenses net op dat moment in het scheikundelokaal zijn.
* Net als hij was de zachtaardige “Pudding”, met zijn hoofd dat er inderdaad als een zachte roomkaas uitzag, vrijgezel. Deze laatste zei dan ook in de klas tegen een jongen (want meisjes zaten aan de andere kant van de wereld) "Ik heb vannacht van je gedroomd, jongen". Een vluchtig aaitje over je wang behoorde ook tot de mogelijkheden.
* De Pie heb ik één keer op zijn kamer bezocht. Hij had mij opgeroepen voor een dringende mededeling. Ik was namelijk van plan om Nederlands te studeren en ik wilde dat persé in Amsterdam doen, weg van het benauwende Limburg. Schröder sprak me streng toe: "Ga niet naar Amsterdam, Philippens, want daar word je zo rood als menie!". Daarom besloot ik een studie te zoeken die niet in Nijmegen gedoceerd werd en dat werd dus Politieke en Sociale Wetenschappen. Achteraf zou ik in Nijmegen ongetwijfeld nog rooier dan menie zijn geworden, want we stonden op de drempel van roerige tijden. De polemieken in Stroom Op weerspiegelden al de onrust die de jeugd bevangen had in die tijden.
* Maar over De Pie valt nog veel meer te vertellen. Bij zijn afscheid in september 1964 verscheen een speciaal nummer van Stroom op (klik hier) waaruit we enkele oud leerlingen citeren:
"Een ideale leraar (in de A klas gaf hij Duits, bookmeker), zijn lessen zijn een melange van hartelijkheid, jovialiteit en strengheid. Ze vormen een opeenvolging van gebeurtenissen van de meest uiteenlopende aard; zo kunnen zij in één minuut van flauwekul in dodelijke ernst veranderen".
"Als ik aan de directeur denk dan zie ik hem met zijn grote en brede gebaren een menigte teenagers tot rust brengen of met een voor hem veel te klein lepeltje in dijn zonet door Max aangevoerde kopje koffie roeren".
Hij had duidelijke opvattingen over wat leerlingen van het Veldeke wel of niet konden doen. Hij had een vast uitdrukking (wie weet die nog??) voor degenen die hij in de stad betrapten met een meisje uit de HEMA, maar de afstand kon ook heel klein zijn als hij samen met een klein groepje in de radio club bezig was.
Overigens was het opvallend dat zijn naam verder vrijwel nergens in de jaargangen van Stroom Op was terug te vinden. Een van de oud- redacteuren: "Dat was natuurlijk sterk van hem. De Pie heerste als een God op de Olympus en was onbereikbaar voor gewone stervelingen".
* En ik denk aan de jonge leraar Frans, Simons, die summa cum laude afstudeerde in Luik, die een Frans proefwerk uitdeelde. Omdat ik daar goed in was, had ik mijn vriendje Wim Blom beloofd dat ik zijn proefwerk ook zou maken. Het bleek een proefwerk links-rechts te zijn, dus Wim kreeg de andere versie. Wij zaten bijna vooraan. Dus toen Simons achter ons verder ging met uitdelen, wisselde ik het opgavenblad met Wim om dat eerst te gaan doen. Even later merkte Simons dat de proefwerken niet op hun juiste plek lagen en begon alles na ons weer te wisselen, zonder dat hij door had wat er gebeurd was. Ik was vervolgens natuurlijk erg nieuwsgierig naar de twee cijfers die ik gescoord had, maar die weet ik niet meer.
* Het ontbreken van het vak muziek(geschiedenis) heb ik achteraf toch ervaren als een lacune in onze opleiding. De Spons maakte dat een beetje goed door in de geschiedenisles de ouverture 1812 van Tchaikovksky te laten horen. Ook liet hij ons met de hele klas de Marseillaise zingen (“marchons ….twee drie, marchons …twee drie VIER)
* Over Bartje werd gezegd: "Es heer eine kier 'Spaziere' zeet vin'ste de kots tot achterin de klas"
* De Beer overleed als een van de laatste der Mohikanen in mei 2017 op 96 jarige leeftijd (zie zijn herdenkingstekst en een foto samen met Louis van den Bongaert...). Hij was niet alleen berucht om zijn krachtige stemgeluid maar ook vanwege zijn weinig ontziend sarcasme, om niet te zeggen beerlijk cynisme. Leerlingen die minimaal drie keer waren blijven zitten kregen van hem het predicaat “aartsvader”. Als je voor het bord een beurt kreeg en je loste het vraagstuk helemaal verkeerd op dan zei hij dat het een geweldige oplossing was en een uitstekende toepassing van de stelling van "val doed Sjeng". En je kon gaan zitten... De jaargang die in 1964 eindexamen deed noemde hij een hele tijd "het rampjaar", maar tijdens de diploma-uitreiking nam hij dat openlijk terug.
Oud leerlingen zagen hem de afgelopen jaren nog regelmatig op Sint Pieter sjravele, krom duwend achter zijn rollator zijn kemissies doen. Als je zei "dag meneer Stevens" dan hoorde jij hem niet, maar als je riep "dag Beer!" dan lachte hij.
* Voorafgaande aan de rapportuitreiking was er een mis in de Sint Pieterskerk. Daar werd je geacht te zingen "gezegend zij de Heer", maar Charles Mans maakte daar van "het regent zei de Beer"
* De heer Beijer was sociaaldemocraat, maar heimelijk uit angst voor de kerk, want het Mandaat uit 1954 was nog niet vergeten en hij wou zijn baan niet verliezen. Sjeng Tans, de latere voorzitter van de PvdA, had al eerder het veld moeten ruimen.
* Ook Hamilton was een sociaaldemocraat, maar dat heeft hem voor zoveel ik weet nooit geschaad; in de oorlog kwamen Albert van Dalsum en andere beroemde toneelspelers bij hem thuis om toneel te spelen; hij rookte stevig en stak de ene sigaret met de peuk van de andere aan; zijn (rook)vingers waren niet geel, maar donkerbruin; maakte je een fout tegen het geslacht van een woord dan moest je 5 cent in de pot doen.
* Ergens begin 60er jaren had de klas 4 gym op een dag van de rector gehoord dat in de loop van de ochtend zich een nieuwe leerling zou komen melden. Direct na het eerste uur komt een persoon onze klas ingelopen. Hij is niet groot van stuk, ietwat onwennig, en heeft een grote tas onder de arm. Niemand van ons kende hem, en hij kende ons niet, want hij vroeg: "Ben ik hier in 4 Gym?'
Hierop brulde Louist iets van 'Jazeker, kereltje, natuurlijk! Kom maar gauw in ons klasje. We verlangen al de hele ochtend naar de nieuwe leerling', en meer van dat soort dingen.
Plots gooit de binnenkomer z'n tas neer, stapt op Louist af en geeft hem een reeks klinkende oorvijgen. Louist, heel verbaasd en zeer ontevreden over deze reactie op zijn welkomstwoorden, staat langzaam maar dreigend op, torent een stukje boven de nieuwe persoon uit en duwt hem nog al makkelijk van zich af. Toen Louist een nog dreigender houding begon aan te nemen en te kennen gaf de onbekende van repliek te dienen, riep deze, nogal benepen: 'Meneer, ik ben die en die. Ik geef al enige tijd les op de H.B.S. daarachter en omdat bij U het tweede uur onverwachts is uitgevallen, moet ik hier studie geven!'.
* Om op het bord te schrijven gebruikten de leraren destijds krijt. Die gaf natuurlijk af op hun handen. Als ze na de pauze terugkwamen en geplast hadden, dan was hun gulp helemaal wit en geel (de pauselijke kleuren, we waren niet voor niets een RK HBS), tot grote hilariteit van ons. De broeken hadden toen nog geen rits, maar veel knopen en die gingen wat minder vlot openen dan met een rits.
* Om maar in dezelfde sfeer te blijven: een van de leraren (naam vergeten...) had een keer wagenwijd zijn gulp open staan voor de klas. Er werd dus volop gegrinnikt en de arme man snapte maar niet wat er aan de hand was. "wat is er toch... er broeit hier iets". Later is hij er waarschijnlijk achter gekomen dat er geen sprake was van broei. Eerder van tocht....
* De Jeugdmis voor de middelbare scholieren op zondag in de kerk naast het Derde Orde-Gebouw was voor ons een belangrijk gebeuren. Men trof er de meisjes van de MMS en het Lyceum en men kon de mooisten uitzoeken en dan uitnodigen samen een ijsje bij Venezia te eten. Uit deze vriendschappen zijn talrijke huwelijken voortgegaan. Jos Kamp dirigeerde het gemengde Jeugdkoor. En na de mis werd er gezamenlijk koffie gedronken in de foyer van het Derde Orde-gebouw. Pater Laetus was de drijvende kracht van deze mis. Hij probeerde de jeugd weer in de kerk te krijgen. Dit is hem goed gelukt.
* En dan last but not least een speciaal ereplekje voor onze Paoter Laetus. Echt een super - leraar! Wie kent niet zijn boekje "savoir vivre" vol met humoristisch geschreven tips voor onzekere pubers (zie ook de pagina Apaarte Besjeije). En wie vergeet zijn assekruisjes! Een door de schoolleiding verboden toneelstuk dat een leerling over de leraren had geschreven met de titel "De rapportvergadering" illegaal liet opvoeren in een zaaltje in de buurt.
En dan komt als vanzelf ons lijflied naar boven als we tesamen als leerlingen op het eten zaten te wachten, waar ook ter wereld: "Paoter Laetus, veer höbbe hoonger, Paoter Laetus veer höbbe doors". Waarschijnlijk beseften wij in ons achterhoofd dat hij van vijf vissen en vijf broden de volledige menigte kon voeden en bovendien het water in bier kon veranderen.
Klik hier voor enkele pagina's uit zijn biografie die verscheen bij zijn overlijden in november 2007 en hier voor een foto van hem op latere leeftijd.
En dan, als kers op de taart van de anekdotes de persoonlijke herinneringen van Huib Huijnen (HBS B 1965), helemaal in het Maastrichts, met smeuïge verhalen over het, toch wel voortreffelijke, lerarencorps van het Veldeke College.
Heel interessant zijn ook de herinneringen van Bert Spronck aan de leraren, temeer omdat hij later zelf ook leraar werd aan het Veldeke (nummer 11 op de kleurenfoto hierboven)
En dan kregen we nog wat aardige foto's van allerlei leraren in allerlei situaties
...kijk maar...